طبیعت پونه گرم و نشاط آور است. اعصاب و حافظه سالمندان را تقویت می‌کند. برگ‌های آن بادشکن و ضدنفخ است و برای تحریک غدد بزاقی و شیره معده،
غذا را به سهولت هضم می‌کند و اشتهاآور خوبی میباشد.
جویدن پونه در رفع بوی بد دهان موثر است و به دلیل دارا بودن ترکیبات
ضدباکتریایی، دارویی فوق العاده برای رفع عفونت‌های تناسلی، ادراری و
گلودردهای چرکین بوده و مانند آنتی بیوتیک عمل می‌کند.
پونه ماده ای قوی و ضد اسهال است و مصرف زیاد آن موجب یبوست می‌شود. این گیاه برای درمان استفراغ و دل پیچه نیز مفید میباشد.
مصرف زیاد پونه معده را به سوزش می‌آورد. پونه به دلیل ویتامین C بالا
برای تقویت لثه‌ها نیز موثر است. بخور آن برای درمان سینوزیت عفونی بسیار
مفید و چای آن برای اسپاسم (گرفتگی) عضلات خاصیت دارد.
عرق پونه خلط آور، قابض و بازکننده عروق است و اسانس آن به دلیل دارا
بودن «مانتول» خاصیت بی حسی موضعی دارد و ضدعفونی کننده محیط است. پونه یک
انگل زدای قوی است و اگر آن را با عسل بخورید، برای رفع کرم روده نیز موثر
است. این گیاه موش، مار و حشرات موذی را فراری می‌دهد و مرهم آن، تحریکات
پوستی مثل گزش حشرات و ضرب دیدگی را بهبود می‌بخشد. مهم‌ترین و بارزترین
ویژگی پونه کلسیم بالای آن است.
این روزها بیشتر پزشکان، مصرف پونه را به خانم‌های یائسه و افرادی که
دچار پوکی استخوان هستند و همچنین کودکان در حال رشد توصیه می‌کنند.
بنابراین کسانی که تمایلی به مصرف شیر ندارند، بهتر است ماست و دوغ را با
پونه میل کنند.
عرق پونه را بعد از هر غذا نصف استکان میل کنید.